Lata 60., 70., 80., i 90. należą do najważniejszych lat w kulturze i historii mody na całym świecie. W ciągu niecałych pięćdziesięciu lat świat zmienił się diametralnie, kobiety zaczęły posiadać swoje pierwsze prawa, miały prawo głosu, faceci pokazywali swoją kobiecość, czarnoskórzy zaczęli chodzić do normalnych szkół, pracy, i prowadzić spokojne życie. Świat się zmienił, a wraz z nim mentalność ludzi, którzy zaczęli patrzeć na stare sprawy nowym i świeżym okiem, dostrzegając to, czego inni wcześniej nie chcieli nawet zauważyć.
Dotyczy się to również mody, a może warto powiedzieć, że w szczególności, mody, ponieważ w tamtych czasach nie była ona zwykłym ciuchem, który można było tylko na światowych pokazach mody, lecz stała się ona polityczna, i wyrażała każdego człowieka osobno, tak jak on sobie zażyczył.
Można śmiało powiedzieć, że górowała dewiza: Moje ciuchy wyrażają moje wnętrze i na odwrót. Punk, rock, retro a może klasycyzm- każdy mógł mieć szansę ubrania tego czego chciał, nie martwiąc się, że zostanie skrytykowany.
Jednym z najbarwniejszych okresów modowych, są niewątpliwie lata 70., w których działo się mnóstwo rzeczy. Począwszy od polityki, edukacji, kultury, sexu, a kończąc na pracy, imprezach, i oczywiście modzie. Moda lat 70 ma nam dużo do powiedzenia, więc może warto przyjrzeć się najważniejszym nurtom modowym, które górowały w tamtych latach, aby każdy z nich miał szansę opowiedzieć swoją historię, o tym jak zmienili świat, nie tylko modowy, ale także polityczny, kulturowy i codzienny.
HIPPISI
To, co zazwyczaj się nam kojarzy z latami siedemdziesiątymi, są wolność, pokój, miłość, i narkotyki, a ujmując to wszystko w jedno ładne słowo, wyjdzie nam Hipisi.
Moda hipisowska opierała, i opiera się przede wszystkim na kolorowych ciuchach, zwiewnych, i one gender, czyli takich, które mogą nosić nie tylko kobiety, ale także faceci, i zupełnie nie kryjąc się ze swoją nagością, owłosieniem, czy długimi i poplątanymi włosami, a wręcz przeciwnie, często to właśnie one stanowiły kluczowy element ubiory.
To właśnie hipisi wyłożyli swoje trzy grosze do świata mody, wprowadzając zwiewne tkaniny, jedwab i tweet, bawełniane swetry, czapki, czy bezrękawniki. Nie chcieli ruszać wraz z tłumem, lecz się od niego odciąć, akcentując swoją inność, oraz sprzeciwienie się wojnie w Wietnamie, oraz rządom komunistycznym. Akcentując swoją inność, chcieli wywalczyć pokój na całym świecie.
PUNK
Punk to kolejne element, który zadebiutował w szczególności w latach 70. nie tylko w muzyce, ale także przeniósł się do mody. Jeśli nawet współczesny człowiek pomyśl o punkach, od razu przed oczami stają im irokezy, czarne szminki, ciemne oczy, czarny, lateksowy ubiór, ciasne spodni, poszarpane ubrania, z dodatkami ćwieków, agrafek i łańcuchami.
Punk by przede wszystkim sprzeciwieniem się savoir-vivre, ideologią hipisów i dzieci kwiatów, a manifestował swoją agresję, bunt, i dość niespodziewanie i szybko zmienił pogląd o dawnych kanonach piękna, postawach społecznych, które kształtowały się setki lat, a potrafiły upaść w ciągu kilku lat.
RETRO, CZYLI ŚWIAT Z NIE TEGO ŚWIATA
Moda retro, kompletnie różni się od hipisowskie i punkowej przede wszystkim tym, że potrafiła być kosmiczna, komedialna, kolorowa, seksowna, klasyczna. Retro potrafiło być wszystkim naraz, a zarazem niczym jednocześnie. Doskonałym przykładem mody retro jest David Bowie, który wprowadził ją do swojej muzyki, akcentują w ten sposób swoje teksty muzyczne i performance. Często można było go zobaczyć noszącego czerwone usta, niekiedy namalowane w kształt serduszka, dzwony z cekinami, barwne kostiumy, buty na obcasie, oraz w teatralnym makijażu.
LATA 70.- LATA ZATARCIE SIĘ GRANIC
Można śmiało powiedzieć, że w tamtym czasie zatarła się głównie granica płciowa w modzie. Kobiety nosiły garnitury, kamizelki, spodnie, nie tylko do pracy, ale także do kina, na spotkania rodzinne, czy po prostu na co dzień. Mężczyźni zaczęli coraz śmielej nosić kobiece ubrania, niczym z wieku XVIII, czy XVII, choć może nie tak częściej i śmielej niż kobiety.
W latach 70. górował pulitaryzm społeczny, który zakładał, że nie istnieje jeden określony wzorzec, który należy naśladować, i tylko nim się kierować, ale pojawiła się mnogość rozwiązań, we wszystkich aspektach życiowych człowieka, nie tylko w modzie, choć to właśnie w niej można było to najczęściej zauważyć. Człowiek lat 70. nie chciał się kierować tym, co stałe i monotonna, ale kolorowe i zmienne.